SABINO ARANA
(ZIJN POLITIEKE IDEOLOGIE)
http://www.interbook.net/personal/angelberto/
Sabino
de Arana y Goiri, de oprichter van de Baskische Nationalistische Partij (PNV),
heeft zijn bijzondere manier van denken heel duidelijk gemaakt in verschillende
geschriften van hem. Enkele daarvan zal ik hieronder overschrijven.
Ik ben van mening dat deze geschriften voor zichzelf spreken en veel van de huidige gebeurtenissen verklaren.
Ik begin met de
transcriptie van de eerste van de Baskische nationalisten, wiens doctrine door
zijn waardige volgelingen op de voet wordt gevolgd:
“De gelaatsuitdrukking van de Biskajer is intelligent en nobel; die van de
Spanjaard, uitdrukkingsloos en dom.
De
Biskajer heeft een aantrekkelijke en mannelijke loop; de Spanjaard weet of niet
te lopen (voorbeeld, de rekruten), of als hij aantrekkelijk is dan is hij ietwat
vrouwelijk (voorbeeld, de stierenvechter).
De
Biskajer is krachtig en lenig; de Spanjaard is slap en onbeholpen.
De
Biskajer is intelligent en handig in allerlei soorten werkzaamheden; de
Spanjaard is niet erg intelligent en is niet geschikt voor de eenvoudigste
werkzaamheden. Vraag dit maar na aan elke willekeurige aannemer in de bouw en je
zult weten dat de Biskajer evenveel werk als drie Spanjolen samen verricht.
De
Biskajer is vlijtig (zie hun bergen die tot aan de top zijn bewerkt); de
Spanjaard, lui en lusteloos (aanschouw hun enorme laagvlakten waar geen enkele
vegetatie valt te bespeuren).
De
Biskajer is ondernemend (zie de geschiedenis en zie hem heden ten dage overal
hoge en belangrijke functies bekleden... behalve in zijn vaderland); de
Spanjaard onderneemt niets, durft niets, is nergens voor geschikt (kijk naar de
staat van de koloniën).
De
Biskajer is niet geschikt om te dienen, hij is geboren om heer te zijn (‘etxejaun’);
de Spanjaard is enkel geboren om vazal en dienaar te zijn (raadpleeg de
banenindex in Spanje, en als je daar buiten zoekt, zul je hem in de uitoefening
van de meest eenvoudige beroepen tegenkomen).
De
aard van de Biskajer degenereert als hij in aanraking komt met vreemden; de
Spanjaard heeft van tijd tot tijd behoefte aan een buitenlandse invasie om te
worden geciviliseerd.
De
Biskajer is zelfs barmhartig voor zijn vijanden (laat de Spaanse invaliden die
volop aanwezig zijn bij lokale feesten en bedelend van gehucht naar gehucht
trekken het maar vertellen); de Spanjaard is zelfs gierig met zijn broeders (de
stad Santander was daar zelf getuige van toen ze ten tijde van de welbekende
catastrofe aan de Spaanse steden om hulp hadden gevraagd).
De
Biskajer is achtenswaardig, soms overdreven, en als hij in armoede geraakt is
hij eerder geneigd de hongerdood te sterven dan te moeten bedelen (vraag het
maar aan de Conferentie van Sint Vincent te Paúl); de Spanjaard is het toppunt
van laagheid, en zelfs als hij in goede gezondheid verkeert, dan nog leeft hij
liever op andermans zak dan dat hij werkt (tel, indien mogelijk, de duizenden
beroepsbedelaars die er in Spanje rondlopen maar eens op met degenen die ze
jaarlijks naar Baskenland sturen).
Ondervraag
de Biskajer naar hetgeen hij wil en hij zal antwoorden “arbeid op een werkdag
en kerk en ‘tamboril’ (smalle kleine trom die aan de arm hangt) op een
feestdag; doe hetzelfde met Spanjaarden en dezen zullen antwoorden “de ene dag
brood en stierenvechten en de andere dag ook, onder de blauwe mantel van hun
zuivere hemel en in de hete Marokkaanse en Spaanse zon”.
Aanschouw
een dans uit Biskaje dat door de kerkelijke- en burgerautoriteiten wordt geleid
en je zult genieten op de klanken van de ‘txistu’, de ‘alboka’ of de
‘dulzaina’ (soort herdersfluit), en ook bij het zien samengaan van de
zuiverste oprechtheid en de meest dolle vrolijkheid in een prijzenswaardige
verbinding; wees getuige van een Spaanse dans en als de lichte, schandelijke en
schaamteloze omhelzing van de beide seksen bij jou geen misselijkheid
veroorzaakt, dan heb je gegarandeerd een heel sterke maag, maar vertel ons
daarna of je van het spektakel hebt genoten of dat het eerder bij jou walging en
droefenis heeft teweeggebracht.
Tijdens
de lokale feesten van de Biskajers komen zelden ruzies voor, en als er al een
handgemeen ontstaat, dan hoor je een halve dozijn klappen vallen en klaar is
kees; neem deel aan een Spaans feest, en als je geen verraderlijk zakmes ziet
glanzen en de grond rood ziet kleuren, dan kun je er van op aan dat die dag de
zon in het Westen opgekomen is.
De
lichaamsverzorging van de Biskajer is spreekwoordelijk (onthoud dat, toen zij in
de laatste oorlog zelfs tot in de buurt van Navarra zaten, zij nooit een week
zonder schoon ondergoed zaten, dat hen door hun moeders of zusters te voet werd
gebracht); de Spanjaard wast zich nauwelijks een keer in zijn leven en
verschoont zich een keer per jaar.
De
familie uit Biskaje voorziet meer in haar voeding dan in haar kleding, dat
hoewel schoon, altijd bescheiden is; ga naar Spanje en je zult families
tegenkomen waarvan de dochters thuis niets anders eten dan uien, paprika’s en
rauwe tomaten, maar op straat een hoed dragen, hoewel over hun ondergoed kun je
maar beter zwijgen.
De Biskajer die in de bergen woont, die de echte Biskajer is, is van huis
uit gelovig (woon een mis bij ergens in een afgelegen dorp en je zult zedelijke
gevoelens ervaren); de Spanjaard die in afgelegen gebieden woont is of fanatiek
of goddeloos (voorbeelden van het eerste zijn in elk Spaans gebied te vinden;
van het tweede zijn onder de Andalusische bandieten, die scapulieren dragen te
vinden, en van het derde, hier in Biskaje, in Sestao, waar alle Spanjaarden, en
dat zijn er niet weinig, vrijdenkers zijn).
Hoor een Biskajer praten en je zult de meest eufonische, zedelijke en
beschaafde van alle talen horen; hoor een Spanjaard praten, en als je hem enkel
hoort balken dan mag je tevreden zijn, want een ezel kraamt geen onzedelijke
woorden uit en blasfemeert evenmin.
De
Biskajer houdt van zijn gezin en van zijn thuis (wat het eerste betreft, het is
bekend dat ontrouw nauwelijks voorkomt in families die niet gecorrumpeerd zijn
door de invloed van de Spaanse immigrant, dat wil zeggen, in de echte families
uit Biskaje; en wat het tweede betreft, als de Biskajer vanwege zijn
ondernemende karakter van huis weggaat, dan gaat er geen dag voorbij dat hij
niet naar huis smacht; onder de Spanjaarden komt overspel vaak voor, zowel in de
hoge als in de lagere klasse, en de genegenheid voor hun thuis is in de laatste
klasse nul komma nul omdat zij geen thuis hebben.
Tenslotte,
volgens de statistieken is vijfennegentig procent van de gepleegde misdaden in
Biskaje van Spaanse hand, en vier van de laatste vijf procent zijn gepleegd door
verspaanste Biskajers.
Wel,
zeg nu zelf dan of de Biskajer Spaans is vanwege zijn uiterlijk, karakter en
gewoonten.”
(Sabino
Arana, “¿Qué somos?(Wat zijn wij?)”. Obras Completas. Editorial Sabindiar-Batza.
Buenos
Aires. 1965. Páginas 627 y 628)
*
* *
«De aanraking van ons volk met het Spaanse volk veroorzaakt in ons ras
onmiddellijk en onvermijdelijk onkundigheid en een verlies aan intelligentie,
zwakheid en harteloosheid, algehele verwijdering, in een woord, het einde van
elke menselijke samenleving. En aldus het zedelijk karakter van ons volk
afgestomd en bedorven, wat kan het fysieke en politieke karakter ervan het volk
dan nog interesseren?»
«Wat is dan hetgeen dat, aangaande de zuiverheid van het ras, in het
nationalistische programma wordt opgenomen?Het kan worden samengevat in de
volgende punten:
1) Buitenlanders mogen zich onder toezicht van hun desbetreffende consuls
in Biskaje vestigen; maar zij mogen zich hier niet laten naturaliseren. Ten
aanzien van de Spanjaarden, zullen de Algemene Besturen overeenkomen of deze
wellicht het land uitgezet moeten worden, en hen de eerste jaren na de
onafhankelijkheid de toegang tot het gebied van Biskaje zullen ontzeggen,
teneinde alle sporen, die hun overheersing in de aard, de gewoonten en de taal
van de Biskajers zou hebben achtergelaten, makkelijker uit te wissen.
2) Het staatsburgerschap in Biskaje zal volgens natuurlijk en
traditioneel recht worden voorbehouden aan de families afkomstig uit Biskaje, en
in het algemeen aan die van het Baskische ras, krachtens de federatie; en, bij
het afstand doen van de macht (Algemene Besturen) die gevestigd is door deze en
die andere families, en met de door de macht op te leggen juridische en
territoriale beperkingen, voorbehouden aan de gemengde Baskisch/buitenlandse
families».
«Als wij mochten kiezen tussen Biskaje bevolkt met immigranten uit
Spanje die alleen de Baskische taal zouden spreken en Biskaje bevolkt met mensen
uit Biskaje die alleen Spaans zouden spreken, dan zouden wij zonder te twijfelen
het laatste kiezen, omdat de substantie uit Biskaje met exotische verschijnselen
die verwijderd zouden kunnen worden en worden vervangen door de natuurlijke
eigenschappen, verkieslijk is boven een exotische substantie met eigenschappen
uit Biskaje die men nooit meer kan veranderen.»
«Het wordt de Biskajers zowel verplicht hun landstaal te spreken als
verboden deze aan de Spaanse immigranten te leren. Niet het spreken van deze of
die andere taal, maar het verschil in taal is het grote middel om ons te
beschermen tegen het contact met de Spanjaarden en op deze wijze de vermenging
van de twee rassen te verhinderen.»
«In Catalonië wordt ieder element afkomstig uit de rest van Spanje de
Catalaanse taal geleerd, en het behaagt de oorspronkelijke inwoners dat zelfs de
plaatselijke inwoners van Barcelona die afkomstig zijn uit Aragón en Castilië
Catalaans spreken; hier lijden wij heel erg wanneer we de handtekening van een Pérez
onderaan Baskische verzen zien staan, of wanneer we een koetsier uit La Rioja,
een schilder uit Cantabrië of een zigeuner onze taal horen spreken.»
«Het boezemt ze angst in te horen dat men de Spaanse meesters met stenen
de dorpen moet uitjagen. Ach, de vredelievende mensen...! Die zijn de haat van
de patriotten waardig!»
«Dus de Bask is anti-Spaans? Het is voor het eerst dat wij dat uit de
mond van de Spanjaarden horen. Basken, jullie weten het al, om de Baskische taal
lief te hebben moeten jullie Spanje haten! Zo dachten wij er over; maar thans is
het een Spanjaard die het zegt... en een goede verstaander heeft maar een half
woord nodig.»
«Als wij dat Latijnse land verscheurd zouden zien door het uitbreken van een binnenlandse oorlog of een internationale oorlog, dan zouden wij dat met vreugde en echte blijdschap vieren, net zoals wanneer Spanje welvarend zou worden en roem zou vergaren het op ons zou drukken als de ergste vorm van tegenspoed, zoals het niet ontwaren van kust noch schip aan de horizon de gemoedsrust van een drenkeling doet benauwen en bedroeven.»
Mij
verbaast het helemaal niet dat de PNV met de ETA heeft zitten praten over hun
zaakjes. De waarheid is, in wezen, dat ik denk dat het heel logisch is.
Het
is logisch dat degenen die in de zuiverheid van het ras geloven als laatste doel
van hun politieke ideologie, zich verenigen teneinde hun fascistische
waanzinnigheden te bereiken.
Het
is logisch dat de Baskische nationalisten zich verenigen om te strijden tegen de
rest van de Basken die andersdenkend zijn.
Het
is logisch dat de huidige leider van de Baskische nationalisten woorden spuwt
met een ongewone haat wanneer hij over de Basken praat die niet-nationalistisch
zijn of over alle anderen praat die afwijken van zijn politieke denkbeelden.
Het
is logisch dat de huidige leider van de Baskische nationalisten geen deelneming
betuigde aan de vrouw en kinderen van de socialistische Baskische politicus, de
heer Buesa, nadat deze werd vermoord. Hij werd het slachtoffer van een
verraderlijke bom die door de nationalisten van de ETA tot ontploffing werd
gebracht.
Ik raad de goede mensen aan de “wijze” woorden van de meester van de Baskische nationalisten uit te printen en verder te verspreiden zodat iedereen weet uit wat voor laag stront dit tuig dat hem zo bewondert vandaan komt.
http://www.interbook.net/personal/angelberto/
